|
NA LISTI Od 04.8.2010.g. /
LISTED SINCE August 4th, 2010 among leading European magazines: 
|
All Rights Reserved
Publisher online and owner: Sabahudin Hadžialić, MSc Sarajevo & Bugojno, Bosnia and Herzegovina MI OBJEDINJUJEMO RAZLIČITOSTI... WE ARE UNIFYING DIVERSITIES |
|
|
|
|
Jeton Kelmendi, Brussels, Belgium
Born in the city of Peja, Kosovo (1978), Jeton Kelmendi completed elementary school in his birth place. Later he continued his studies at the University of Prishtina and received the degree of Bachelor of Arts in Mass communication. He completed his graduate studies at the Free University of Brussels, Belgium, specialising in International and Security Studies. For many years he has written poetry, prose, essays and short stories. He is a regular contributor to many newspapers, in Albania and abroad, writing on many cultural and political topics, especially concerning international affairs. Jeton Kelmendi became well known in Kosova, after the publication of his first book entitled: “The Century of Promises” (“Shekulli i Premtimeve”), published in 1999. Later he published a number of other books. His poems are translated in more that twenty-two languages and published in a some international Literature Anthologies. He is one of the most translated Albanian Poets. According to a number of literary critics, Kelmendi is the genuine representative of modern Albanian poetry. He is a member of many international poetry clubs and is a contributor to many literary and cultural magazines, especially in English, French and Romanian Languages. The wisdom of his work in the field of Literature is based in the attention that he pays to the poetic expression, modern exploration of the text and the depth of the message. His Genre is focused more on love lyrics and elliptical verse intertwined with metaphors and artistic symbolism. Currently resides and works in Brussels, Belgium.
Published works:
- “The Century Promises” (“Shekulli i Premtimeve”), 1999 (poetry)
- “Beyond Silence” (“Përtej Heshtjes”), 2002 (poetry)
- “If it is afternoon” (“Në qoftë mesditë”), 2004 (poetry)
- “Fatherland pardon me” (“Më fal pak Atdhe”), 2005,(poetry)
- “Where are the arrivals going” (“Ku shkojnë ardhjet”),2007 (poetry)
- “You arrived for the traces of wind” (“Erdhe për gjurmë të erës”), 2008 (poetry)
- “Time when it has time” (“Koha kurë të ketë kohë”), 2009 (poetry)
- “Wandering thoughts” (“Rrugëtimi i mendimeve“) 2010 poetry
Published plays:
- “Mrs Word” (“Zonja Fjalë”), 2007 (Drama)
Political science:
- EU mission in Kosova after its independence 2010 USA
Published Works In Foreign Language:
- “Ce mult s-au rãrit scrisorile” (“Sa fortë janë rralluar letrat”); published in Romanian Language.
- “A respiration” (“Frymëmarrje’); published in India
- “Dame parol,” drama; published in French
- “COMME LE COMMENCEMENT EST SILENCIEUX”
(“Ku fillon heshtja”), poetry; Paris, France
- “ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΟΙ ΕΡΧΟΜΟΙ (“Ku shkojnë ardhjet”),
Poetry in Greek; Greece
- “Wie wollen (“Si me dashtë”), poetry; Germany
- Nasil sevmeli (Si me dashtë) poetry Turkey
International Awards:
Member of the Association of Professional Journalists of Europe, Brussels, Belgium
Member of the Academy of Science and Arts of Europe, Paris, France
SOLENZARA Prestigious International Award, Paris, France
Poetry book prize MITINGU, in Gjakova 2011
Among authors from 25 countries from all around the World has been included in Anthology “Poets for World Peace”, 2011, published by DIOGEN pro culture magazine & DHIRA, Swiss.
Personal WWW site: www.jetonkelmendi.page.tl
Published works:
- “The Century Promises” (“Shekulli i Premtimeve”), 1999 (poetry)
- “Beyond Silence” (“Përtej Heshtjes”), 2002 (poetry)
- “If it is afternoon” (“Në qoftë mesditë”), 2004 (poetry)
- “Fatherland pardon me” (“Më fal pak Atdhe”), 2005,(poetry)
- “Where are the arrivals going” (“Ku shkojnë ardhjet”),2007 (poetry)
- “You arrived for the traces of wind” (“Erdhe për gjurmë të erës”), 2008 (poetry)
- “Time when it has time” (“Koha kurë të ketë kohë”), 2009 (poetry)
- “Wandering thoughts” (“Rrugëtimi i mendimeve“) 2010 poetry
Published plays:
- “Mrs Word” (“Zonja Fjalë”), 2007 (Drama)
Political science:
- EU mission in Kosova after its independence 2010 USA
Published Works In Foreign Language:
- “Ce mult s-au rãrit scrisorile” (“Sa fortë janë rralluar letrat”); published in Romanian Language.
- “A respiration” (“Frymëmarrje’); published in India
- “Dame parol,” drama; published in French
- “COMME LE COMMENCEMENT EST SILENCIEUX”
(“Ku fillon heshtja”), poetry; Paris, France
- “ΠΟΥ ΠΑΝΕ ΟΙ ΕΡΧΟΜΟΙ (“Ku shkojnë ardhjet”),
Poetry in Greek; Greece
- “Wie wollen (“Si me dashtë”), poetry; Germany
- Nasil sevmeli (Si me dashtë) poetry Turkey
International Awards:
Member of the Association of Professional Journalists of Europe, Brussels, Belgium
Member of the Academy of Science and Arts of Europe, Paris, France
SOLENZARA Prestigious International Award, Paris, France
Poetry book prize MITINGU, in Gjakova 2011
Among authors from 25 countries from all around the World has been included in Anthology “Poets for World Peace”, 2011, published by DIOGEN pro culture magazine & DHIRA, Swiss.
Personal WWW site: www.jetonkelmendi.page.tl
VILLA AMIRA, Street Ante Starčevića 33,
|
LP vinyl sell from
|
|
Bajkovitost suštine...od mistike do erotike
Samo naizgled uronut u bitak svjesnosti, Jeton Kelmendi opstaje kao avanturista sopstvenih nadanja. Dok pokušava ljubav omeđiti, rasprsnut unutar kolaža sjećanja, on poetskim nadahnućem vabi. Traži. Ne samo sebe, već opstojnost samu. U susretu sa misticizmom svakodnevnice, erotskim granicama hodi. I ne prestaje krikom šutjeti. Riječ urednika Sabahudin Hadžialić 08.2.2012. |
Fairy-tale of the essence...
from mysticism and up to eroticism Only apparently being plunged into the awareness, Jeton Kelmendi survives as adventurer of his own hopes. While he keeps trying to put borders around love, being burst within a collage of memories, he is wooing through poetic inspiration. He seeks for. Not only for himself, but existence itself. In a meeting with the mysticism of everyday life, he walks through erotic boundaries. He does not stop with the scream of silence. Editor's word. Sabahudin Hadzialic, 08.2.2012. |
27.8.2013.
(prevod sa albanskog jezika: Smajl Smaka)
KADA IDEŠ U SARAJEVO
U životu, ipak netko treba ostati
Bilo nas je mnogo na ovoj pustari, i svakome
vidno je na çelu prolistala zla biljka
Abdullah Sidran
Iz Evrope, sa dogadjajima
Devedesetih godina u sjeccanju
stigoh u ovaj grad, o kome s divljenjem
Govore ljudi
I uperio (spustio) sam poglede
Po zidovima koji lijepo
Čuvaju užas
O Veliki Bozhe
Koliko je ljudsko neljudsko
U našem vremenu
Ni vrijeme ne imadoshe lljudskosti u ova doba.
U gradu u kome je zapoçeo prvi
Svjetski
rat
Upravo ovdje gdje su održane Olimpijske igre
Danas
Na dan proljecca
Stigli smo ja i prijatelj
Koji stiže s one strane Atlantika
Svak sa svojom pričom
O Sarajevu
On govori o televizijskim storijama
Dok ja
O vremenu kada je život zavrijedio
Tek pedeset centi
Koliko je kosšao i jedan metak
Jedan metak ravan jednom
Izgubljenom životu
i
Onomad ja sam još uvijek bio dijete.
Život i smrt
razdvojaše jedna tanka travčica sudbine,
Ovako nam priča smireno jedan boshnjački pjesnik
Sabahudin Hadžialić
Dok vozi auto kojim nas vodi u Festivalu
Sarajevska Zima
Rupe od metaka
po zidovima kuća
Žive zajedno sa preživjelima,
A
Onima koji dolaze izdaleka
Govore o strahotama
O crnoj točki
dvadesetoga
stoljeća.
Da li svi razumiju sve to.
Drugo je pitanje.
A grad sa mnogo povijesti
Ima i štošta drugo
Što prešućuje i govori
Po okolnim brdima
Mnogo groblja
Kamenita, bjela
Kao da su predstraža
povijesti
Sada
Zamisli ironiju
sudbine
Iliti zajedničku sudbinu sa Sarajevom
I moja domovina.
Kao da je čekao moje odrastanje ,
Potom život nas naučiše
Tanka linija koji odvaja život od smrti ,
Sudbinu života
Gdje jedan život bješe ravan
cjeni jednog metka.
Sada
Kada god se spominje
Sarajevo
Pojaviće mi se episode
Života
Gdje je glavna ličnost smrt
Sarajevo, 21 Marta 2012
Kako se ide do samoga sebe
Kako se ide do samog sebe (do vlastitosti)
Prelazim države
Polja i šume i mora
Sve, što svijet
ima
Putnik u pratnji dana i noći
Prijateljice
Šetam minute u mom životu.
Sve dok tebe sretnem
Hej
Što činish tu
Uvijek kada šetam unutar
Samoga sebe
Tebe sretnem
Kod svakog raskršća
Po jedan znak tvoj
Po jedno zeleno svjetlo
Moje
Na nebu svjetle me oči tvoje
Koliko dugo
Putovanje moje
Po novim putevima
Kojima jedino ja gazim
Prelazim ih na brzinu
Uputivši se prema tvojim znakovima
Hej
Ti čudesan čovjek
Koliko je sati
Koji je danas datum
Da li znaš koji je mjesec
Godina
Jeste sretna (blagotvorna) godina.
Kada sam prelazio liniju
Egnatia
Dvije dame sjedeći na travi
Čekaše me
Jedna mi se prikazaše kao sunce
Druga kao mjesec
Kada stigoh blizu
Njih, ponovno ti bijaše
Prva dama
Druga
Ljubav
Kormilar unutrašnjosti
Ćaskali smo naširoko
O stvarima
I o ništavilima
Koliko smo ispraznili
Izvore riječi
Toliko da rekoh sebi
Ovo si sigurno
Jedan magičan svijet
I počeh se vraćati ponovo
samome sebi.
Po tim znakovima,usmeravajući se
Negdje u sredini puta
Povratka
mimoilazi me jedna Gorska Vila
Prestrašen dok smo se približavali
Jedno drugome
Molih
Nemoj me raniti
Putnik sam
I vraćam se kod sebe
Tiho progovoriše
I blagoslovila iz zemlje
Do neba
I činih mi se poznatim glasom
Hej čudo (divoto)
Kao poznat glas činiše mi se
Zar i ovdje mi se prikazuješ
Kasno je
Sada nastavljam put
Možda Sutra stižem
Koji bi čovjek
Mogao putovati tako daleko
Pitam pjesnika koji bješe
Dok ga gledah
Onoga što sam video
I na samom svanuću
Stigao sam
Kod kapije duše
Dva zraka čekaše me
Hej čovjeće
Ponovno smo se sastali
Ti i ja i moja princeza
Sada moram priznati
Da si ti u meni
Jesi pravo (lično) Ja
Cjelo ovo putovanje
Da bi se stiglo do samoga sebe.
Paris 28 ožujak
Preko samoga sebe živješe
Sada stigla je kod vlastitosti i živi sa anđelima
(Majci Terezi )
Koliko je godina prošlo
Od jednog velikog odlaska
Prijeko (podalje) od sebe živješe jedna divota Albanika
Sa dvije duše
Jednim za Boga, drugim za čovječanstvo
Bješe malo Gonxha , malo Kalkuta
Više Albanika i više svjetlost
Čovječanstvu
Moliše se i sama postajući
Molitva
Ilirika
Naša Majka Tereza
1978 mir (smiraj) spustiše ti se nad imenom
Te godine majko ja dolazih na ovom svijetu
Sada
Kada mi treba ponos
Odlazim u Kruji kod Kastriota
I dozivam Djerdja
Kada mi treba jedna zvijezda
Universa
Odlazim na Sunčevom Brijegu
Dozivam Rugovo
Majka naša Tereza
Sa tvojom molbom legao sam
I ustao
Dardan
Andjeli koji žive na nebesima
Smješiše se i čekaše
Tvoj veliki odlazak
Koliko je godina prošlo
I Domovina se priprema
Za jedan drugi dan
Albanika
Nastavi se moliti za čovječanstvo
Tvojim sirotinjama
Za skupu zemlju
Koju nazivaju
Iliria
Prošlo je toliko godina
Da si otišla
Ovuda dolaze neke druge
Gondzhe
“Znam jednu riječ og kamena”
Naučih u Shkrelu
I jednu Palaču snova imam negdje
Rekao je Kadare
I sada
Blagoslovimi tragove Prekaza
I Glogjana
Te smo jave vidjeli očima
Otac naš na nebu
Gleda nas sa simpatijom
Kaži još jednu riječ
Albanski
Bog neka blagoslovi Arberiju
Upali jedno svjetleće svijeće
Ilirsku
Svako zna
Majko ti si svjetlost sama
Odlazak nije priželjkivan
Ni za koga
Već kada se odlazi kao što si ti, majko
Jeste divan odlazak
I Jezus znadoše o Albanima
Ali loše vrijeme (godina) zavladaše nas
Ali što možemo uraditi crnoj sudbini
Susjedi potrefiše se takvima
Preko sebe si živjela
I sada si stigla živjeti u samog sebe
Vječnost
Zajedno sa andjelima
Budućnost nassu sutrašnju
Donesi nam danas
Moli se bre majko još jednom
Jer me je decembar zastrašio
I ne znam što me oči vide.
Čini mi se da hladnoći Dardanije
Kasni proljeće
Dardanika
Ne zaboravi još četiri djela
Podjeljena
Majko ti si ime naše koji blista na nebu
I na zemlji
Početak decembra 2007,Brisel
Koliko šutljiv jeste početak
Sa sobom ponesi njezino
Jer naučiće mu puteve.
Sve niti kao vjetar puše(duva)
Kao da ne dolazi.
Korak za korakom,
Kao da je na vrhu bijega
Kod njezine glave
Prelaze jeseni
Koliko je šutljiv polazak
A odlazak zatvara se kao samocca
Ko zna da li je
Prije dolazak ili odlazak
Vragolast duh
Razmažen bio sam sinoć
Sanjao sam te
Najlepšu svih noćiju
Do gdje može gaziti ljudska noga.
Koliko puta mrakovi polaziše u snu
Htio sam biti
Bjelina koja okružuje tijelo
Jeseni vezuje obje noge
Oj, Lijepa
Najlepša zemljine kugle
Ne vrijede pet para najriječitije riječi
Razmažene
Što ne postaješ još razdražlivija
što ne postaješ još vragolastija
od duha
dok duvaš (pušiš( prema) mom nebu
Na drugoj strani
Radosno čekah te jučer
Kako bi te sreo
Negdje na drugoj polovini
Jave
Na 27 katu
Palate Noid
Htio sam malo zaspati
S tobom
Tek kada je skoro sasvim prošao studeni
Sjetio sam se da je dvadesetsedmog moglo
Dolaziti najlepša svijeta
Najveći od riječi
Mogao je
Da kaže, ne govoreći
Stotinu događaja
Mogli su se desiti
Ali eto
Vrijeme prošlo je samo na drugoj
Strani
Prishtina, 27.11. 2005
Uzmi malo tvog neba
Uzmi malo tvog neba
Današnjeg dana
Koža ostala nam je nepokrivena
Smatram da ne trebam vidjeti
Druga mjesta
Bez tvog i Mog Neba
Da nam stoji iznad
Smiri se draga
Nebo imam da izvlačim
Iz mog duha strasti
Riječ ću pretvorit u pticu
Probuditi ću cvrkutanja iz sna
Tirana, 4 aprill 2005
Ako noć zatekne sna
Noć nije ponedjeljak
I mrak dotiče noćne kerove
Proljeće visi na jednoj niti trave
I leži uzduž i poprijeko
U njezinim oćima
Nevidjenim od zlih očiju
Pozvao me da idem u drugi stih
Komitski
Ako noć zatekne sna
Kako da ulazimo u beskrajnu igru
Nije niti utorak
Kako da te nazivam
Kako da te (krstim)
Riječima ili srcem
Veliki čas
Dan je osvijetlio sa tobom
Kako da te krstim
Riječima ili imenom
Čas ovoga dana
Zasija mi sjedu kosu na glavi
Kako da te nazivam (prekrstim)
Sumnja
Da bivam kosa, bijela
Da se spustim preko tvog vrata
Ili da sam zrak
Da me usisavaš kao dah
Da mišlenje budem
Da tvoju glavu osvajam
Kakav da bivam
Ljubimo se riječima usta u usta
Sa nanizanim danima napala si mene
Sa tobom izdržah
U naručju mog doba uvijek čekam
Ljubimo se riječima usta u usta
Gledamo se u oči
Cvijete moj
Miris mog ukusa
Sjetlost ispunjena puno prirode
Onako kao tvoja kovrdjava kosa
Kao tvoje usne
Kao mjesec što svjetli noću
godišnje doba u pupoljku
Cvijeće moje
Proljeće moje.
(prevod sa albanskog jezika: Smajl Smaka)
KADA IDEŠ U SARAJEVO
U životu, ipak netko treba ostati
Bilo nas je mnogo na ovoj pustari, i svakome
vidno je na çelu prolistala zla biljka
Abdullah Sidran
Iz Evrope, sa dogadjajima
Devedesetih godina u sjeccanju
stigoh u ovaj grad, o kome s divljenjem
Govore ljudi
I uperio (spustio) sam poglede
Po zidovima koji lijepo
Čuvaju užas
O Veliki Bozhe
Koliko je ljudsko neljudsko
U našem vremenu
Ni vrijeme ne imadoshe lljudskosti u ova doba.
U gradu u kome je zapoçeo prvi
Svjetski
rat
Upravo ovdje gdje su održane Olimpijske igre
Danas
Na dan proljecca
Stigli smo ja i prijatelj
Koji stiže s one strane Atlantika
Svak sa svojom pričom
O Sarajevu
On govori o televizijskim storijama
Dok ja
O vremenu kada je život zavrijedio
Tek pedeset centi
Koliko je kosšao i jedan metak
Jedan metak ravan jednom
Izgubljenom životu
i
Onomad ja sam još uvijek bio dijete.
Život i smrt
razdvojaše jedna tanka travčica sudbine,
Ovako nam priča smireno jedan boshnjački pjesnik
Sabahudin Hadžialić
Dok vozi auto kojim nas vodi u Festivalu
Sarajevska Zima
Rupe od metaka
po zidovima kuća
Žive zajedno sa preživjelima,
A
Onima koji dolaze izdaleka
Govore o strahotama
O crnoj točki
dvadesetoga
stoljeća.
Da li svi razumiju sve to.
Drugo je pitanje.
A grad sa mnogo povijesti
Ima i štošta drugo
Što prešućuje i govori
Po okolnim brdima
Mnogo groblja
Kamenita, bjela
Kao da su predstraža
povijesti
Sada
Zamisli ironiju
sudbine
Iliti zajedničku sudbinu sa Sarajevom
I moja domovina.
Kao da je čekao moje odrastanje ,
Potom život nas naučiše
Tanka linija koji odvaja život od smrti ,
Sudbinu života
Gdje jedan život bješe ravan
cjeni jednog metka.
Sada
Kada god se spominje
Sarajevo
Pojaviće mi se episode
Života
Gdje je glavna ličnost smrt
Sarajevo, 21 Marta 2012
Kako se ide do samoga sebe
Kako se ide do samog sebe (do vlastitosti)
Prelazim države
Polja i šume i mora
Sve, što svijet
ima
Putnik u pratnji dana i noći
Prijateljice
Šetam minute u mom životu.
Sve dok tebe sretnem
Hej
Što činish tu
Uvijek kada šetam unutar
Samoga sebe
Tebe sretnem
Kod svakog raskršća
Po jedan znak tvoj
Po jedno zeleno svjetlo
Moje
Na nebu svjetle me oči tvoje
Koliko dugo
Putovanje moje
Po novim putevima
Kojima jedino ja gazim
Prelazim ih na brzinu
Uputivši se prema tvojim znakovima
Hej
Ti čudesan čovjek
Koliko je sati
Koji je danas datum
Da li znaš koji je mjesec
Godina
Jeste sretna (blagotvorna) godina.
Kada sam prelazio liniju
Egnatia
Dvije dame sjedeći na travi
Čekaše me
Jedna mi se prikazaše kao sunce
Druga kao mjesec
Kada stigoh blizu
Njih, ponovno ti bijaše
Prva dama
Druga
Ljubav
Kormilar unutrašnjosti
Ćaskali smo naširoko
O stvarima
I o ništavilima
Koliko smo ispraznili
Izvore riječi
Toliko da rekoh sebi
Ovo si sigurno
Jedan magičan svijet
I počeh se vraćati ponovo
samome sebi.
Po tim znakovima,usmeravajući se
Negdje u sredini puta
Povratka
mimoilazi me jedna Gorska Vila
Prestrašen dok smo se približavali
Jedno drugome
Molih
Nemoj me raniti
Putnik sam
I vraćam se kod sebe
Tiho progovoriše
I blagoslovila iz zemlje
Do neba
I činih mi se poznatim glasom
Hej čudo (divoto)
Kao poznat glas činiše mi se
Zar i ovdje mi se prikazuješ
Kasno je
Sada nastavljam put
Možda Sutra stižem
Koji bi čovjek
Mogao putovati tako daleko
Pitam pjesnika koji bješe
Dok ga gledah
Onoga što sam video
I na samom svanuću
Stigao sam
Kod kapije duše
Dva zraka čekaše me
Hej čovjeće
Ponovno smo se sastali
Ti i ja i moja princeza
Sada moram priznati
Da si ti u meni
Jesi pravo (lično) Ja
Cjelo ovo putovanje
Da bi se stiglo do samoga sebe.
Paris 28 ožujak
Preko samoga sebe živješe
Sada stigla je kod vlastitosti i živi sa anđelima
(Majci Terezi )
Koliko je godina prošlo
Od jednog velikog odlaska
Prijeko (podalje) od sebe živješe jedna divota Albanika
Sa dvije duše
Jednim za Boga, drugim za čovječanstvo
Bješe malo Gonxha , malo Kalkuta
Više Albanika i više svjetlost
Čovječanstvu
Moliše se i sama postajući
Molitva
Ilirika
Naša Majka Tereza
1978 mir (smiraj) spustiše ti se nad imenom
Te godine majko ja dolazih na ovom svijetu
Sada
Kada mi treba ponos
Odlazim u Kruji kod Kastriota
I dozivam Djerdja
Kada mi treba jedna zvijezda
Universa
Odlazim na Sunčevom Brijegu
Dozivam Rugovo
Majka naša Tereza
Sa tvojom molbom legao sam
I ustao
Dardan
Andjeli koji žive na nebesima
Smješiše se i čekaše
Tvoj veliki odlazak
Koliko je godina prošlo
I Domovina se priprema
Za jedan drugi dan
Albanika
Nastavi se moliti za čovječanstvo
Tvojim sirotinjama
Za skupu zemlju
Koju nazivaju
Iliria
Prošlo je toliko godina
Da si otišla
Ovuda dolaze neke druge
Gondzhe
“Znam jednu riječ og kamena”
Naučih u Shkrelu
I jednu Palaču snova imam negdje
Rekao je Kadare
I sada
Blagoslovimi tragove Prekaza
I Glogjana
Te smo jave vidjeli očima
Otac naš na nebu
Gleda nas sa simpatijom
Kaži još jednu riječ
Albanski
Bog neka blagoslovi Arberiju
Upali jedno svjetleće svijeće
Ilirsku
Svako zna
Majko ti si svjetlost sama
Odlazak nije priželjkivan
Ni za koga
Već kada se odlazi kao što si ti, majko
Jeste divan odlazak
I Jezus znadoše o Albanima
Ali loše vrijeme (godina) zavladaše nas
Ali što možemo uraditi crnoj sudbini
Susjedi potrefiše se takvima
Preko sebe si živjela
I sada si stigla živjeti u samog sebe
Vječnost
Zajedno sa andjelima
Budućnost nassu sutrašnju
Donesi nam danas
Moli se bre majko još jednom
Jer me je decembar zastrašio
I ne znam što me oči vide.
Čini mi se da hladnoći Dardanije
Kasni proljeće
Dardanika
Ne zaboravi još četiri djela
Podjeljena
Majko ti si ime naše koji blista na nebu
I na zemlji
Početak decembra 2007,Brisel
Koliko šutljiv jeste početak
Sa sobom ponesi njezino
Jer naučiće mu puteve.
Sve niti kao vjetar puše(duva)
Kao da ne dolazi.
Korak za korakom,
Kao da je na vrhu bijega
Kod njezine glave
Prelaze jeseni
Koliko je šutljiv polazak
A odlazak zatvara se kao samocca
Ko zna da li je
Prije dolazak ili odlazak
Vragolast duh
Razmažen bio sam sinoć
Sanjao sam te
Najlepšu svih noćiju
Do gdje može gaziti ljudska noga.
Koliko puta mrakovi polaziše u snu
Htio sam biti
Bjelina koja okružuje tijelo
Jeseni vezuje obje noge
Oj, Lijepa
Najlepša zemljine kugle
Ne vrijede pet para najriječitije riječi
Razmažene
Što ne postaješ još razdražlivija
što ne postaješ još vragolastija
od duha
dok duvaš (pušiš( prema) mom nebu
Na drugoj strani
Radosno čekah te jučer
Kako bi te sreo
Negdje na drugoj polovini
Jave
Na 27 katu
Palate Noid
Htio sam malo zaspati
S tobom
Tek kada je skoro sasvim prošao studeni
Sjetio sam se da je dvadesetsedmog moglo
Dolaziti najlepša svijeta
Najveći od riječi
Mogao je
Da kaže, ne govoreći
Stotinu događaja
Mogli su se desiti
Ali eto
Vrijeme prošlo je samo na drugoj
Strani
Prishtina, 27.11. 2005
Uzmi malo tvog neba
Uzmi malo tvog neba
Današnjeg dana
Koža ostala nam je nepokrivena
Smatram da ne trebam vidjeti
Druga mjesta
Bez tvog i Mog Neba
Da nam stoji iznad
Smiri se draga
Nebo imam da izvlačim
Iz mog duha strasti
Riječ ću pretvorit u pticu
Probuditi ću cvrkutanja iz sna
Tirana, 4 aprill 2005
Ako noć zatekne sna
Noć nije ponedjeljak
I mrak dotiče noćne kerove
Proljeće visi na jednoj niti trave
I leži uzduž i poprijeko
U njezinim oćima
Nevidjenim od zlih očiju
Pozvao me da idem u drugi stih
Komitski
Ako noć zatekne sna
Kako da ulazimo u beskrajnu igru
Nije niti utorak
Kako da te nazivam
Kako da te (krstim)
Riječima ili srcem
Veliki čas
Dan je osvijetlio sa tobom
Kako da te krstim
Riječima ili imenom
Čas ovoga dana
Zasija mi sjedu kosu na glavi
Kako da te nazivam (prekrstim)
Sumnja
Da bivam kosa, bijela
Da se spustim preko tvog vrata
Ili da sam zrak
Da me usisavaš kao dah
Da mišlenje budem
Da tvoju glavu osvajam
Kakav da bivam
Ljubimo se riječima usta u usta
Sa nanizanim danima napala si mene
Sa tobom izdržah
U naručju mog doba uvijek čekam
Ljubimo se riječima usta u usta
Gledamo se u oči
Cvijete moj
Miris mog ukusa
Sjetlost ispunjena puno prirode
Onako kao tvoja kovrdjava kosa
Kao tvoje usne
Kao mjesec što svjetli noću
godišnje doba u pupoljku
Cvijeće moje
Proljeće moje.
|
Madame Word and Mister Thought
1 I have talked a little Differently With great sorrow Miss But I am saying That you will not misunderstand me At the end these are only the words Of the poet And you know that it is allowed to undress the covered thoughts Every part to undress So they can wear the costumes of my preference In every naked part Or If this is enough for you To say I love you I decide to prefer What everyone says To everyone And the man to his wife Miss I have completely another idea 2 What if The thought has no value for the word Or the word The Spirit of human being Is vocal without thinking deeply You are miss word And me, mister wisdom I have seen them just like this Myself with you and you with myself Even this formula of love Everywhere Where it has remained after Modernization This is why You are gorgeous Madame Word When Mr. Wisdom Gives the beauty to you 3 Let’s continue then We should gather our forces Because Silence Is looking at us with anxiety What is happening with us But never mind Miss Word I want to kiss you now Only once Because the second and the third I don’t know how they will come Let freedom live in freedom Let The word And the brain Speak what they wish Me, I want my first kiss now Paris, July, 2006 Under the shade of memory I told you something forgotten The things that you will not remember even tomorrow Forgiveness is always much more ancient When silence is traveling At the oak dried from the sun I am awaiting you In the same line with the verse Hung in the abyss of the mountain There I await only love And I sat to relax I tried to Exhaust the autumn or to dream the light Only to say a word June, 2004 Love Is Leasing A House At the moment when you see it Love lives in the apartment Closed at one point And shrinks her edges Of thought Plays with the days just as the soldiers of chess Until the end comes Without a winner Then Nothing remained just only another Mouth. The Queen Of The Night My hand does not reach you Today Neither my eyes will not reach Your home city Queen There is either something inside your body Or I am not in a good mood The night’s eyes are lightening They are whitening the sky of wisdom Over your body It has not arrived yet In the night’s kingdom As curious you are The shades of long hands should not be yours In tonight’s dinner without a queen The Days Will Depart One Time How to say a word to you My word, soft and so warm Always towards the good We should speak beautifully Why it is important to our age The opinions that don’t help us Below the hair, over the eyebrows Is appearing a love Under the quietness of the tree shades I hit the veins of thought The days will depart at one point From the beginning The Beauty Of Beautifulness To whom other than the girl The beauty fits best In her eyes Love of freedom is flowing What a beautiful girl What a beautiful Verse How lucky is beauty Your Face With Golden Eyes Is Appearing Today autumn can get full with the night The moon fell in the window The best Verses I will write for you Maybe you are asleep My best lady friend Before you reached Ten and ten I sing for the verse The word has plenty of night The clock Passed midnight The sky descended on verses And in the sparseness of the stars Your face is appearing With Golden Eyes Just like in ancient times “From that ridge I threw my eyes to you” Tirana, November, 2004 I Dream About Her Falling Asleep With Me As much as you want to Escape from my winter You, antisaga that doesn’t understand my spring In you was growing the curiosity of waiting Which scared the night The sleep did a marvelous thing It dreamed For her sleep with me Freely Let’s say she departed To be silenced with anxiety Without the smallest Worry Water, took water from her thirst The events descended on earth Arrived as they were not conceived Suddenly With eyes they brought her towards me Your Distant Dawns It is not important to me Never The letters of solitude Your distant dawns In order to arrive in me Seven days ago You have been taken by good weather One night Together To spend Without Silence The Eyes Of The Night Are Lightening Today Queen My hand is not arriving in you Neither the eyes do not arrive Neither closer to your city You have something inside me Or I have been embraced by the bad hour The eyes of the night are lightening They turn into white the sky of thought Right above you There is no arrival In the kingdom of fruitless Night The shade of extended hands does not belong to you Which are today’s evening without a queen. What Do You Want From the Anti Dream There was a very enigmatic trip It was taking everything with her The departure and arrival Taking with her the welcome and non welcome And you With many lyrics were dreaming For love Every direction had a road You who did not ruin the desire of the dream What do you want from the anti dream Where yesterday turned into the day before yesterday Tomorrow turns into today You took everything of mine with yourself And threw it away from me Away from you The emptiness of which I have always been scared So that it does not get too late Brussels, 15 November 2007 How Quiet Is The Departure Gather all her items Because they show her the roads Her threads blow like the wind Just as she is not coming Step by step Just as she was in the depth of disappearance In her head Are trespassing the autumns How quiet is departure The past is closed as solitude Who knows whether In front of us is the arrival or the past Playful Respiration I have been unquiet last night Have dreamed about you The most beautiful of all nights That the human feet can step into Every time that the darkness departed for a dream I wanted to be The white that covers the body It ties the two feet of autumn You the beautiful The most beautiful of the planet The most precious words are worthless Unquietness, Why can't you become more playful Than the respiration To blow towards my sky On The Other Side With joy waited for you yesterday I may have been meeting you Somewhere in the other half Of the Anti dream In the 27th floor Of the NOID Palace I wanted to sleep With you When the whole November disappeared I remembered that on 27 had been possible To arrive the most beautiful in the world The greatest of the word Has had To speak without speaking One hundred and one events They have been able to look similar But you see The weather has passed on the Other side Prishtina, November 27, 2005 Keep Your Sky For A Little Time Take a little from your sky Of this day Our skin has remained uncovered I don’t think that I will see The other places Without your sky and mine To stay over us Rest assured my love I will bring the sky outside From my breath of lust I will transform the word into a bird And the birds’ song will wake you up Tirana, April 4, 2005 The Times Didn’t Have Time Girl you know the legend How many crossroads are in the Pharaoh's night In the stone of Prevesa and the red apple Are relaxing the heavy seasons A trip for another November Everything comes with you I am growing for two square feet of soil Every day we are crossing the seasons How many times I wanted to love you Times did not have time The long roads and the nights without a moon Crossed in silence the ages Your song is coming to me Like the months of November in late Falls This is not the time It is such a warm summer Dukaiva, July, 2004 Beyond My Power With the shoulder beyond my Power Patience at the peak were it meets the sky Was kept By the breath that releases silence That softens the morning stress. What To do to ourselves In order not to wait and come behind us The arrival has departed Then she is late and was born Nevertheless alone Places the dots over the word And waits Doesn’t know when there is time In that temple places two stones Together One for herself and the other For the word And welcome continues As if We knew the game We would grow together With the trust. Auderghem, February 22, 2007 24.8.2012. O našem autoru Jetonu Kelmendiju iz Belgije - Dr. Sherif Algayar, Egyptian academic critic, Post Doctorate University of Chicago- USA
|
ZONJA FJALË E ZOTËRI MENDIM
1 Kam fol pak Ndryshe Tepër ngadhënjyeshëm Zonjushe Por them S’ma merr për të madhe Fundja fjalët e një poeti Janë Dhe ti e dinë se lejohet Mendimet e veshura me i zhvesh Cipë cullak E të zhveshurat Me i veshë me kostume të qejfit tëm Ose Nëse për ty ka mjaftuar Të them të dua Atë që ja thotë gjithkush Gjithkujt Edhe burri gruas vetë Zonjushe Unë kam krejt tjetër mendim 2 Sikur Mendimi s’ka vlerë pa fjalën Apo fjala Ç’thotë pa e lodhur mendjen Shpirt njeriu Ti je zonja fjalë E unë zotëri mendim Krejt kështu i kam pa Vetën me ty e ty me mua Bile Edhe këtë formulë dashurie Gjithandej Nëse ka mbet ku pas Modernizimit Prandaj Zonja fjalë je e bukur Kur zotëri mendimi Ta jep bukurinë 3 E hë de Duhet m’u pajtua se Heshtja Na vëzhgon ankthshëm Çka po bëhet me ne Po nejse ma Zonja fjalë Dua me të puth tash Veç një herë Se e dyta e treta Nuk e di si vijnë Liria le të rrojë e lirë Edhe fjala Edhe mendja Le të flasin çka Të duan Unë Tani dua puthjen e parë Paris, korrik 2006 NËN HIJEN E KUJTIMIT Të kisha thënë diçka të harruar Atë që s’të kujtohet as nesër Harrimi bëhet gjithnjë e më i vjetër Atëherë kur rrugëton heshtja Te lisi i tharë prej diellit Po të pres Në radhë me vargun E varur në cikol të mallit Aty pritet vetëm e dashura E unë u ula me pushua M’u shterrë vjeshta ose ra drita Provova Veç me t’ thënë diçka Qershor, 2004 Dashuria banon me qera Sa shihet Dashuria banon me qera Mbyllet në një pikë Dhe i tkurr majat E mendimit Luan me ditët si me figurat e shahut Kur të vij fundi Pa fitues Atëherë S’ mbetet më veç një lojë Tjetër Mbretesha e natës Nuk të mbërrin dora ime Sonte As sytë s’ mbërrin as deri Afër qytetit tënd Mbretëreshë Ke diçka në brendinë time Ose më ka zënë orë e ligë Sytë e natës po vetëtojnë Po e zbardhin qiellin e mendimit Deri mbi ty As që ka mbërritje Në mbretërinë e natës Vakiçare Nuk të takojnë hijet e dorëzgjatjes Mbrëmja e sontme pa mbretëreshë PËR GOTËN E MERAKUT Pije njeri Gotën tënde Verën e kuqe të merakut Saj Pije dehshim Shtere E mos ja le Pikën Vargut Që shkruhet vetmishtë As kështu I pa dehur s’je njeri Vjeshtë 2006 Paris Pse ma mban minutën tim Tani Është diçka e imja e jotja E sodit E kush e di ka e ka rrugën Ka e frynë fryma Është shfaqur diku si pikë çuditëse Herave tjera I kishte dalë vetës dore dhe i binte rrotull Ardhjes e shkuarjes Tani Është diku tek unë diku Tek ti Po ku ta takojmë ndërmjet dy mureve Të katër syve Ka nis me marrë frymë Zemërimi Ardhjet po janë të vona Pse ma mbanë minutin tim Tani Po të pres ty edhe vetën Ku ta dijë unë Kur i vinë shkuarjet minutit tim Fillimi Paksa i llastuar Del prej natyrës nismëtare Pastaj i kapërcen krejt kufijtë Dhe asnjë pikë se len pa i ra Rreth e rrotull Anatemë Shumë herë e mbetur banore E ëndrrës Qendrën e ka përtej vetës Qoshkun tek në anën tjetër Fillimi Është kulla pa mure Pa kulm Themeli Aty ku ja fillon ti Shkrim pas mesnate Në letrën me pika të kuqe Ku datat i shkruaj Dhe vakitë Pështyva Fjalën e madhe Liri Dhe serish më doli gjumi Ëndërrakeq Prapë i shkrova letër Vetmisë time të trentë Tung nga Unë I yti Atdhe Më teproj mjaftë kohë deri Nesër Hej sa e gjatë është nata E letrave Tung vetmi Me laps e pa kurrfarë ideje Takohem me ty Ku zë as cik s’ bën As tash nuk po kuptohemi Ani de Që gjuhën e shpirtit Mallin e Dardanisë Po mi merr Në një varg timin varesh Dhe ndjehesh artistik Tung pra Më ka mbetur edhe mjaft kohë Deri nesër Dashuri mësomë si me dashtë Kam vrapuar Ditë e natë neper vite e dekada Jetës sime Dhe luajtur kam bukur shume me të E shpesh hile m’ ka bërë Krejt vonë diku E kam marr vesh po nejse ma Henes Tash më ka ra ndërmend diçka E unë po matem me vetën Kam veç një gjë me tu drejtua Dashuri Mësomë si me dashtë Se mendja ma merr nuk a vonë Vonë s’ është kurrë Thonë Po unë nuk i besoj ma kësaj Të besoj ty si fëmija përrallës Mësomë Ama Si me dashtë Jo m’ u dashuruar Edhe nëna Më pat mësuar si me ec Po krejt jeta m’ shkoj vrap Vrap Njëherë dej u rrita Vrap Me u kthye prej maleve Aiii Sa rruga deri të ti sonte Mësomë Tash pa hile dashuri Sa me dashtë Në modë është Me marrë njëfarë tisi të hollë Të mendimi E sytë me i sjell rrotull Diku pak E diku më shumë Me u marrë erë luleve të njerëzimit Femër Krejtësisht pa kurrfarë orarit Dashuri Mësomë kur me dashtë Tanë janë çuar në këmbë Secili Sipas kutit të vet mat Rëndësinë e kohës së rrugëshkurtës Derisa disa nuk flasin të tjerë thonë Ç’ është një e zezë Duan veç ata që janë primitiv e koha I ka shkel Me dashtë a si mu deh me raki E çka tjetër s’ thonë Dashuri Mësomë pse me dashtë Në vend të përgjigjes Ishte rrugëtim i zekthët Gjithçka merrte me vete Shkuarjet ardhjet pritjet mos pritjet E ti Ëndërroje më shumë lirikë Për dashurinë Ndodhi Që të gjitha drejtimet kishin një rrugë Të përbashkët E ti prapë i pave e s’ ja prishe Qejfin ëndrrës Ç’ kërkon tani nga zhgjëndrra Pastaj E djeshmja bëhet e pardjeshme E nesërmja sot Ti je e djeshme pas dite Ketë besoj e dinë ti Kujtoje Ishte rrugëtim i zekthet Të shkuarat të ardhurat të priturat Të djeshmet Të sotshmet Të gjitha të miat i muar me veti Dhe i deponoj larg meje Larg teje Një asgjë që gjithnjë ja kam pasur Frikën E sot Sot është tepër vonë 15 nëntor, Bruksel 2007 Ka me t’ mbërri një ardhje Loja ka më shumë rregulla Se teoria e zotërimit E vargu i poezisë Është më e komplikuar se kaç Natës kur i duhet terri Rrugëtoj në avionin e mendimeve Vend për vend lë nga një minutë Timin Minutë tëndin Të dera e zemrës Një dimër fjale Pret pranverën Se Ardhja ime Ka me ti mbërri tana majet Ka me t’ gëzuar pa masë Bukuresht prill 2008 Protestë Ja shterëm edhe orët e fundit Kësaj dite Gjithkah më çoj mendja hap pas hapi Kurse Ti je vonuar Derisa fjala po matet pas hijes Tënde Pash në orën e murit E diela ja dorëzoj komandën Javës tjetër Më bëhej Ca minuta më rrëshqisnin nga gishtat E dorës E zemra ti hapi dyert Prej atij hapi që se bëre kurrë Ku janë fajet Të cilat zhgjëndrra ngatërruar tu kanë Këmbët Tek i përzien koha kujtimet Pse varg më shqetëso bash sonte Kur atdheun e vashën i kam Larg Edhe vetën e kam larg tepër larg Më erdhi fjala që kurrë se them Sa Maja Monte Veres ma ngriti Mëllërin E ti mike vazhdo flejë larg Meje Zakonisht Natën je më së largu Kapërcen terë kufijtë e mi E unë Vetëm po heshti dhe luaj Me ditët Londër 20 Maj Diku jashtë Egoja e shpirtit të një personazhi Ose përformanc përmasash gjigante Kam vendosur Siç thuhet Me një mendje M’ e i kapërcye rrugët e gjata Deri tek porta e shpirtit Tënd E ti po deshe më bëj Konak Nëse më zë vapa e verës Sate të nxehtë Hape pak dritaren e zemrës Të hyj pak freski Fjale Po deshe t’ më bësh vend Bëj Të jem pak komod Jo veç Sa për t’ strehuar kokën Në pasqyrën e syve Më bëhet se jam yll i qiellit Të mendimeve tua Ndoshta Ndodh që siç thonë Fryma Hyn për vesh t’ gjilpërës Nëse ta merr mendja mbylle portën E shpirtit Me shkronja të kuqe shkruaj Emrin tim dhe vendose në derën E shpirtit tënd Atëherë dihet se ajo kullë Ka një zot shtëpie Huti ose ndalim te pika zero Manifestoj të dielave Cakërroj dy mendime si dy gota Njërën për ty e tjetrën për mua Tëndin Kapërcen e kthehet prapë zemërimi Të dielave të mia me nga një Çerek kujtese Sa për ta ditur lojën e cakërrimeve Me alarmon koha Pas orës dymbëdhjetë Për një çast me ty e sa të dielat Kanë kaluar Numëroj vetëm javët Prej javës Tënde shfaqën një mijë e një Mendime Në drejtim tendin Ti je larg tani Gëzohem të dielave Lexoj qejfin tim me shkronjat tua Qe at ditë marr nga pak te ti Kur do ta kem në dorë Çelësin e zemrës Do ta hap derën e kohës dhe unë e ti Do të bëhemi bashkë E hëna |
Prevod: Smajl Smaka (Priština, Kosovo) & Korektura /read proof: Sabahudin Hadžialić (Sarajevo, Bosna i Hercegovina)
Kako doseći samobitnost
Prelazim preko država
Polja, šuma i mora
Sve, što svijet
ima
Putnik u pratnji dana i noći
Prijateljice
Šetam minutama moga života.
Sve dok tebe ne sretnem
Hej
Što radiš
Uvijek si tu dok šetam unutar
sebe
Tebe sretnem
Kod svakog raskršća
Po jedan znak tvoj
Po jedno zeleno svjetlo
Moje
Na nebu svjetle mi oči tvoje
Koliko dugo
Će putovanje moje biti
Po novim putevima
Kojima jedino ja gazim
Prelazim ih na brzinu
Uputivši se prema tvojim znakovima
Hej
Ti čudni čovječe
Koliko je sati
Koji je danas datum
Da li znaš koji je mjesec
Godina
Jeste sretno blagorodna godina.
Kada sam prelazio liniju
Egnatia
Dvije dame sjedeći na travi
Čekaše me
Jedna mi se prikazaše kao sunce
Druga kao mjesec
Kada stigoh blizu njih
Ponovno ti bijaše
Prva dama
Druga
Ljubav
Kormilar unutrašnjosti
Ćaskali smo naširoko
O stvarima
I o ništavilima
Koliko smo ispraznili
Izvore riječi
Toliko da rekoh sebi
Ti si sigurno
Jedan magičan svijet
I krenuh da se vratim ponovo
Samome sebi.
Idući tim znakovima, usmeravajući se
Negdje sredini puta
Povratka
Prođe pored mene jedna Gorska Vila
Prestrašen, dok smo se približavali
Jedno drugome,
Molih
Nemoj me povrijediti
Putnik sam
I vraćam se sebi
Tiho progovori,
I blagoslovi od zemlje
Do neba
I učini mi se poznatim glasom
Hej čudna ljepoto
Kao poznat glas učini mi se
Zar i ovdje mi se prikazuješ
Kasno je
Sada nastavljam put
Možda Sutra stignem
Koji bi čovjek
Mogao putovati tako daleko
Pitam pjesnika koji bješe
Dok ga gledah
Onoga što vidjeh
I na samom svanuću
Stigao sam
Do kapije duše
Dva zraka čekasse me
Hej čovječe
Ponovno smo se sastali
Ti i ja i moja princeza
Sada moram priznati
Da si ti u meni
Jesi zaista lično Ja
Cijelo ovo putovanje
Da bi se stiglo do samoga sebe.
Paris 28 ožujak
Živješe iznad sebe
Sada je dosegnula samobitnost i živi sa anđelima
(Majci Terezi )
Koliko je godina prošlo
Od jednog velikog odlaska
Daleko od sebe živješe jedna divna Albanka
Sa dvije duše
Jednom za Boga, drugom za čovječanstvo
Bješe malo Gonxha, malo Kalkuta
Više Albanka i više svjetlost
Čovječanstvu
Moliše se i sama postajući
Molitvom
Ilirika
Naša Majka Tereza
'79 ljeta prošloga stoljeća smiraj se spusti nad tvojim imenom
Te godine, majko, ja dođoh na ovaj svijet
Sada
Kada mi treba ponos
Odlazim u Kruji kod Kastriota
I dozivam Đerđa
Kada mi treba jedna zvijezda
Svemira
Odlazim ka Sunčevom Brijegu
Dozivam Rugovo
Majka naša Tereza
Sa tvojom molitvom legao sam
I ustao
Dardan
Anđeli koji žive na nebesima
Osmjenhuše se i čekaše
Tvoj veliki odlazak
Koliko je godina prošlo
Domovina se priprema
Za jedan drugi dan
Albanko
Nastavi se moliti za čovječanstvo
Svojim siromasima
Bogate zemlje
Koju nazivaju
Iliria
Prošlo je toliko godina
od kada si otišla
Ovuda dolaze neke druge
Gondzhe
“Znam jednu riječ od kamena”
Naučih u Shkrelu
I jednu Palaču snova imam negdje
Rekao je Kadare
Sada
Blagoslovi mi tragove Prekaza
I Glogjana
Te smo jave vidjeli očima
Otac naš na nebu
Gleda nas sa blagošću svojom
Kaži još jednu riječ
Albansku
Bog neka blagoslovi Arberiju
Upali jednu svijeću
Ilirsku
Svako zna da,
Majko. ti si svjetlost sama
Odlazak nije priželjkivan
Ni za koga
Već kada se odlazi kao što si ti ,majko,
otišla
Jeste divan...odlazak
I Isus znaše o Albancima
Ali loše godine zavladaše nama
I što možemo uraditi crnoj sudbini
Susjedi bijahu takvi
Iznad sebe si živjela
I sada si došla živjeti kod sebe
Vječnost
Zajedno sa anđelima
Budućnost našu sutrašnju
Donesi nam danas
Moli se, bona ne bila, majko još jednom
Jer me je decembar zastrašio
I ne znam što mi oči vide.
Čini mi se da hladnoći Dardanije
Kasni proljeće
Dardanika
Ne zaboravi još četiri dijela
Podijeljena
Majko, ti si ime naše koje blista na nebu
I na zemlji
Početkom decembra 2007,Brisel
Jednom će krenuti dani
Kako da ti kažem riječ
Moju, blagu i gromku
O dobroti uvijek
Trebamo govoriti lijepo
Što treba našoj generaciji?
Stavovi od koji nemamo ništa?
Pod vlasom kose, nad obrvom
Javlja se ljubav
U mirnoći sjene planduješ
Pogodio sam u samu susštinu promišljanja
Jednom će krenuti dani
Iz početka
Ljepota Ljepoti
Kome kao djevojci
Tako lijepo stoji ljepota
U njenim očima
Ilirska ljubav izvire
Kakva ljepota djevojke
Kakva ljepota stiha
Blago ovoj ljepoti
Pojavljuje mi se tvoje zlatnooko lice
Večeras se jesen može nahraniti noću
Mjesec se spustio ka prozoru
Najlepše
stihove
pisaću o tebi
Crnomanjasta prijateljico
Možda te uhvatio san
Prije nego što je dosegnu deset i deset u noći
Ja nađoh mane stihu
Riječ ima dovoljno noći
Sat
prevalio je ponoć
Nebo se spustilo na stihove
I prorieđene zvijezde
Pojavljuje mi se lice tvoje
Zlatooka
Kao u stara vremena
“Iz onog brijega te spazih”
Tirana, novembar 2004
Sanjam o njenom stapanju sa mnom
Koliko želiš
Bježi iz moje zime
Antisagu koje ne poznaje moje proljeće.
Kod tebe se povećava radoznalost
Čekanju koje zastrašuje noć
Spavanje učini jedno čudo
Sanja se
O njezinom stapanju sa mnom
Slobodno
Recimo da je otišla
Da zaćuti sa strepnjom nespokoja
Bez najmanjeg
Uznemirenja
Vode, hej vode njezine žedji
Događaji se spustiše danas na zemlju
Dođoše neočekivano
Iznenada
Dovedoše je očima ka meni.
Tvoje zore daleke
Ne ostavljaše mi neki utisak
Nikada
Pisma samoće
Tvoje zore daleke
Da dođeš do mene
Obuhvatilo te lijepo vrijeme
Već sedam dana
Jedne noći
Zajedno
Da bi proveli
Bez šutnje.
Oči noći svjetljucaju
Večeras
nije te dosegnula moja ruka
Niti oči ne stižu
Niti blizu tvoga grada
Kraljico
Imaš nešto unutar mene
Ili me je uhvatio loš čas
Oči noći sijevaju
Nebo mišljenja osvjetljavaju
Do iznad tebe
Nema dolazaka
U carstvu trudne
noći
Ne sretnu te sjene pružene ruke
Današnje veče bez kraljice.
Što tražiš sada od jave
Bijaše putovanje
Sve odnese sa sobom
Odlaske i dolaske
Dolaske i neodlaske
A ti
Sanjala si više lirike
O ljubavi
Svi pravci imaše samo jedan put
Ti koja nisi iskvarila ćeif snu
Što tražis od jave
Gdje jučerašnjica postaje prekjučerašnjica
Sutrašnjica današnjica.
Sve moje odnijela si sa sodom
I razrušila si daleko od mene
Daleko od tebe
Jedno ništa čega
Sam se uvijek bojao
Da ne bude isuviše kasno
Brisel, 15 novembar 2007
Koliko šutljiv je polazak
Sa sobom ponesi njeno
Jer savladaće mu puteve.
Sve niti kao da vjetar odnosi
Kao da ne dolazi.
Korak za korakom,
Kao da je na vrhu brijega
Kod njezine glave
Prolaze jeseni
Koliko je šutljiv polazak
A odlazak sa zatvara kao samoća
Ko zna da li je
Prije dolazak ili odlazak
Vragolast duh
Razmažen bijah sinoć
Sanjao sam te
Najlepšu od svih noći
Do kojih može gaziti ljudska noga.
Koliko puta crnilo prođe snom
Htio sam biti
Bjelina koja okružuje tijelo
Jeseni vezuje obje noge
Oh, Lijepa
Najlepša zemljina kuglo
Ne vrijede pet para najbogatijih riječi
Razmažena
Što ne postaješ još razdražlivija
što ne postaješ još vragolastija
od duha
dok vjetrovita jesi prema mome nebu
Na drugoj strani
Radosno čekah te jučer
Kako bih te sreo
Negdje na drugoj polovini
Jave
Na 27 katu
Palate Noid
Htio sam malo zaspati
S tobom
Tek kada je skoro sasvim prošao studeni
Sjetio sam se da je dvadeset i sedmoga mogla
Dolaziti najlepši dio svijeta
Najbogatiji od riječi
Mogao je
Da kaže, ne govoreći
Stotinu događaja
Mogli su se desiti
Ali eto
Vrijeme prošlo je samo na drugoj
Strani
Prishtina, 27.11. 2005
Uzmi malo tvog neba
Uzmi malo tvog neba
Današnjeg dana
Koža ostade, naša, nepokrivena
Mislim da ne trebam vidjeti
Druga mjesta
Bez tvog i Mog Neba
Da je iznad nas
Smiri se draga
Nebo imam da izvlačim
Van moga duha strasti
Riječ ću pretvoriti u pticu
Probuditi ću cvrkutanja iz sna
Tirana, 4 aprill 2005
Ako noć zatekne san
Noć nije ponedjeljak
I mrak dotiče noćne kerove
Proljeće visi na jednoj niti trave
I leži uzduž i poprijeko
U njezinim očima
Neviđenim od zlih očiju
Pozvao me da idem u drugi stih
Komitski
Ako noć zatekne san
Kako da uđemo u beskrajnu igru
Nije niti utorak
Kako da te zovem
Kako da te rodim uronućem
Riječima ili srcem
Veliki Čas
Dan je osvijetlio sa tobom
Kako da te rodim uronućem
Riječima ili imenom
Čas ovoga dana
Obasja sjedu kosu na mojoj glavi
Kako da te zovem tokom rađanja uronuća
Sumnja
Da budem kosa, bijela
Da se spustim preko tvog vrata
Ili da sam zrak
Da me usisavaš kao dah
Da mišljenje budem
Da tvoju glavu osvajam
Kakav da budem
Kako doseći samobitnost
Prelazim preko država
Polja, šuma i mora
Sve, što svijet
ima
Putnik u pratnji dana i noći
Prijateljice
Šetam minutama moga života.
Sve dok tebe ne sretnem
Hej
Što radiš
Uvijek si tu dok šetam unutar
sebe
Tebe sretnem
Kod svakog raskršća
Po jedan znak tvoj
Po jedno zeleno svjetlo
Moje
Na nebu svjetle mi oči tvoje
Koliko dugo
Će putovanje moje biti
Po novim putevima
Kojima jedino ja gazim
Prelazim ih na brzinu
Uputivši se prema tvojim znakovima
Hej
Ti čudni čovječe
Koliko je sati
Koji je danas datum
Da li znaš koji je mjesec
Godina
Jeste sretno blagorodna godina.
Kada sam prelazio liniju
Egnatia
Dvije dame sjedeći na travi
Čekaše me
Jedna mi se prikazaše kao sunce
Druga kao mjesec
Kada stigoh blizu njih
Ponovno ti bijaše
Prva dama
Druga
Ljubav
Kormilar unutrašnjosti
Ćaskali smo naširoko
O stvarima
I o ništavilima
Koliko smo ispraznili
Izvore riječi
Toliko da rekoh sebi
Ti si sigurno
Jedan magičan svijet
I krenuh da se vratim ponovo
Samome sebi.
Idući tim znakovima, usmeravajući se
Negdje sredini puta
Povratka
Prođe pored mene jedna Gorska Vila
Prestrašen, dok smo se približavali
Jedno drugome,
Molih
Nemoj me povrijediti
Putnik sam
I vraćam se sebi
Tiho progovori,
I blagoslovi od zemlje
Do neba
I učini mi se poznatim glasom
Hej čudna ljepoto
Kao poznat glas učini mi se
Zar i ovdje mi se prikazuješ
Kasno je
Sada nastavljam put
Možda Sutra stignem
Koji bi čovjek
Mogao putovati tako daleko
Pitam pjesnika koji bješe
Dok ga gledah
Onoga što vidjeh
I na samom svanuću
Stigao sam
Do kapije duše
Dva zraka čekasse me
Hej čovječe
Ponovno smo se sastali
Ti i ja i moja princeza
Sada moram priznati
Da si ti u meni
Jesi zaista lično Ja
Cijelo ovo putovanje
Da bi se stiglo do samoga sebe.
Paris 28 ožujak
Živješe iznad sebe
Sada je dosegnula samobitnost i živi sa anđelima
(Majci Terezi )
Koliko je godina prošlo
Od jednog velikog odlaska
Daleko od sebe živješe jedna divna Albanka
Sa dvije duše
Jednom za Boga, drugom za čovječanstvo
Bješe malo Gonxha, malo Kalkuta
Više Albanka i više svjetlost
Čovječanstvu
Moliše se i sama postajući
Molitvom
Ilirika
Naša Majka Tereza
'79 ljeta prošloga stoljeća smiraj se spusti nad tvojim imenom
Te godine, majko, ja dođoh na ovaj svijet
Sada
Kada mi treba ponos
Odlazim u Kruji kod Kastriota
I dozivam Đerđa
Kada mi treba jedna zvijezda
Svemira
Odlazim ka Sunčevom Brijegu
Dozivam Rugovo
Majka naša Tereza
Sa tvojom molitvom legao sam
I ustao
Dardan
Anđeli koji žive na nebesima
Osmjenhuše se i čekaše
Tvoj veliki odlazak
Koliko je godina prošlo
Domovina se priprema
Za jedan drugi dan
Albanko
Nastavi se moliti za čovječanstvo
Svojim siromasima
Bogate zemlje
Koju nazivaju
Iliria
Prošlo je toliko godina
od kada si otišla
Ovuda dolaze neke druge
Gondzhe
“Znam jednu riječ od kamena”
Naučih u Shkrelu
I jednu Palaču snova imam negdje
Rekao je Kadare
Sada
Blagoslovi mi tragove Prekaza
I Glogjana
Te smo jave vidjeli očima
Otac naš na nebu
Gleda nas sa blagošću svojom
Kaži još jednu riječ
Albansku
Bog neka blagoslovi Arberiju
Upali jednu svijeću
Ilirsku
Svako zna da,
Majko. ti si svjetlost sama
Odlazak nije priželjkivan
Ni za koga
Već kada se odlazi kao što si ti ,majko,
otišla
Jeste divan...odlazak
I Isus znaše o Albancima
Ali loše godine zavladaše nama
I što možemo uraditi crnoj sudbini
Susjedi bijahu takvi
Iznad sebe si živjela
I sada si došla živjeti kod sebe
Vječnost
Zajedno sa anđelima
Budućnost našu sutrašnju
Donesi nam danas
Moli se, bona ne bila, majko još jednom
Jer me je decembar zastrašio
I ne znam što mi oči vide.
Čini mi se da hladnoći Dardanije
Kasni proljeće
Dardanika
Ne zaboravi još četiri dijela
Podijeljena
Majko, ti si ime naše koje blista na nebu
I na zemlji
Početkom decembra 2007,Brisel
Jednom će krenuti dani
Kako da ti kažem riječ
Moju, blagu i gromku
O dobroti uvijek
Trebamo govoriti lijepo
Što treba našoj generaciji?
Stavovi od koji nemamo ništa?
Pod vlasom kose, nad obrvom
Javlja se ljubav
U mirnoći sjene planduješ
Pogodio sam u samu susštinu promišljanja
Jednom će krenuti dani
Iz početka
Ljepota Ljepoti
Kome kao djevojci
Tako lijepo stoji ljepota
U njenim očima
Ilirska ljubav izvire
Kakva ljepota djevojke
Kakva ljepota stiha
Blago ovoj ljepoti
Pojavljuje mi se tvoje zlatnooko lice
Večeras se jesen može nahraniti noću
Mjesec se spustio ka prozoru
Najlepše
stihove
pisaću o tebi
Crnomanjasta prijateljico
Možda te uhvatio san
Prije nego što je dosegnu deset i deset u noći
Ja nađoh mane stihu
Riječ ima dovoljno noći
Sat
prevalio je ponoć
Nebo se spustilo na stihove
I prorieđene zvijezde
Pojavljuje mi se lice tvoje
Zlatooka
Kao u stara vremena
“Iz onog brijega te spazih”
Tirana, novembar 2004
Sanjam o njenom stapanju sa mnom
Koliko želiš
Bježi iz moje zime
Antisagu koje ne poznaje moje proljeće.
Kod tebe se povećava radoznalost
Čekanju koje zastrašuje noć
Spavanje učini jedno čudo
Sanja se
O njezinom stapanju sa mnom
Slobodno
Recimo da je otišla
Da zaćuti sa strepnjom nespokoja
Bez najmanjeg
Uznemirenja
Vode, hej vode njezine žedji
Događaji se spustiše danas na zemlju
Dođoše neočekivano
Iznenada
Dovedoše je očima ka meni.
Tvoje zore daleke
Ne ostavljaše mi neki utisak
Nikada
Pisma samoće
Tvoje zore daleke
Da dođeš do mene
Obuhvatilo te lijepo vrijeme
Već sedam dana
Jedne noći
Zajedno
Da bi proveli
Bez šutnje.
Oči noći svjetljucaju
Večeras
nije te dosegnula moja ruka
Niti oči ne stižu
Niti blizu tvoga grada
Kraljico
Imaš nešto unutar mene
Ili me je uhvatio loš čas
Oči noći sijevaju
Nebo mišljenja osvjetljavaju
Do iznad tebe
Nema dolazaka
U carstvu trudne
noći
Ne sretnu te sjene pružene ruke
Današnje veče bez kraljice.
Što tražiš sada od jave
Bijaše putovanje
Sve odnese sa sobom
Odlaske i dolaske
Dolaske i neodlaske
A ti
Sanjala si više lirike
O ljubavi
Svi pravci imaše samo jedan put
Ti koja nisi iskvarila ćeif snu
Što tražis od jave
Gdje jučerašnjica postaje prekjučerašnjica
Sutrašnjica današnjica.
Sve moje odnijela si sa sodom
I razrušila si daleko od mene
Daleko od tebe
Jedno ništa čega
Sam se uvijek bojao
Da ne bude isuviše kasno
Brisel, 15 novembar 2007
Koliko šutljiv je polazak
Sa sobom ponesi njeno
Jer savladaće mu puteve.
Sve niti kao da vjetar odnosi
Kao da ne dolazi.
Korak za korakom,
Kao da je na vrhu brijega
Kod njezine glave
Prolaze jeseni
Koliko je šutljiv polazak
A odlazak sa zatvara kao samoća
Ko zna da li je
Prije dolazak ili odlazak
Vragolast duh
Razmažen bijah sinoć
Sanjao sam te
Najlepšu od svih noći
Do kojih može gaziti ljudska noga.
Koliko puta crnilo prođe snom
Htio sam biti
Bjelina koja okružuje tijelo
Jeseni vezuje obje noge
Oh, Lijepa
Najlepša zemljina kuglo
Ne vrijede pet para najbogatijih riječi
Razmažena
Što ne postaješ još razdražlivija
što ne postaješ još vragolastija
od duha
dok vjetrovita jesi prema mome nebu
Na drugoj strani
Radosno čekah te jučer
Kako bih te sreo
Negdje na drugoj polovini
Jave
Na 27 katu
Palate Noid
Htio sam malo zaspati
S tobom
Tek kada je skoro sasvim prošao studeni
Sjetio sam se da je dvadeset i sedmoga mogla
Dolaziti najlepši dio svijeta
Najbogatiji od riječi
Mogao je
Da kaže, ne govoreći
Stotinu događaja
Mogli su se desiti
Ali eto
Vrijeme prošlo je samo na drugoj
Strani
Prishtina, 27.11. 2005
Uzmi malo tvog neba
Uzmi malo tvog neba
Današnjeg dana
Koža ostade, naša, nepokrivena
Mislim da ne trebam vidjeti
Druga mjesta
Bez tvog i Mog Neba
Da je iznad nas
Smiri se draga
Nebo imam da izvlačim
Van moga duha strasti
Riječ ću pretvoriti u pticu
Probuditi ću cvrkutanja iz sna
Tirana, 4 aprill 2005
Ako noć zatekne san
Noć nije ponedjeljak
I mrak dotiče noćne kerove
Proljeće visi na jednoj niti trave
I leži uzduž i poprijeko
U njezinim očima
Neviđenim od zlih očiju
Pozvao me da idem u drugi stih
Komitski
Ako noć zatekne san
Kako da uđemo u beskrajnu igru
Nije niti utorak
Kako da te zovem
Kako da te rodim uronućem
Riječima ili srcem
Veliki Čas
Dan je osvijetlio sa tobom
Kako da te rodim uronućem
Riječima ili imenom
Čas ovoga dana
Obasja sjedu kosu na mojoj glavi
Kako da te zovem tokom rađanja uronuća
Sumnja
Da budem kosa, bijela
Da se spustim preko tvog vrata
Ili da sam zrak
Da me usisavaš kao dah
Da mišljenje budem
Da tvoju glavu osvajam
Kakav da budem
| poetry_jeton_kelmendi.pdf |
.
Copyright © 2014 DIOGEN pro culture magazine & Sabahudin Hadžialić
Design: Sabi / Autors & Sabahudin Hadžialić. Design LOGO - Stevo Basara.
Freelance gl. i odg. urednik od / Freelance Editor in chief as of 2009: Sabahudin Hadžialić
All Rights Reserved. Publisher online and owner: Sabahudin Hadžialić
WWW: http://sabihadzi.weebly.com
Contact Editorial board E-mail: contact_editor@diogenpro.com;
Narudžbe/Order: orderyourcopy@diogenpro.com
Pošta/Mail: Freelance Editor in chief Sabahudin Hadžialić,
Grbavička 32, 71000 Sarajevo i/ili
Dr. Wagner 18/II, 70230 Bugojno, Bosna i Hercegovina
Design: Sabi / Autors & Sabahudin Hadžialić. Design LOGO - Stevo Basara.
Freelance gl. i odg. urednik od / Freelance Editor in chief as of 2009: Sabahudin Hadžialić
All Rights Reserved. Publisher online and owner: Sabahudin Hadžialić
WWW: http://sabihadzi.weebly.com
Contact Editorial board E-mail: contact_editor@diogenpro.com;
Narudžbe/Order: orderyourcopy@diogenpro.com
Pošta/Mail: Freelance Editor in chief Sabahudin Hadžialić,
Grbavička 32, 71000 Sarajevo i/ili
Dr. Wagner 18/II, 70230 Bugojno, Bosna i Hercegovina
